Oznaki osteochondrozy lędźwiowej są trudne do wykrycia od razu.Objawy pojawiają się powoli, rozpoznanie stawia się już na etapie zaostrzenia choroby.Ważne jest, aby odróżnić zapadnięcie się kręgosłupa od innych dolegliwości, aby w odpowiednim czasie zgłosić się do lekarza. Główne objawy osteochondrozy kręgosłupa w odcinku lędźwiowym:
- Ból pleców. Początkowo objawia się tylko podczas podnoszenia ciężarów, ale potem staje się stały. Nie można go już powiązać z żadnymi działaniami. W momencie zaostrzenia ból jest nie do zniesienia, wymagana jest jego natychmiastowa eliminacja.
- Upośledzenie czucia w nogach. Dzieje się tak w wyniku urazu zakończeń nerwowych. Na samym początku występuje charakterystyczne uczucie mrowienia, pieczenia, pojawienie się „gęsiej skórki” poniżej kości krzyżowej. Jeśli choroba postępuje, zacznie się zanikanie odruchów ścięgnistych i osłabienie mięśni kończyn dolnych.
- Nadmierne pocenie się.
- Ograniczenie ruchu spowodowane uciskaniem nerwów. Podczas skręcania, przechylania, zmiany postawy, wystąpią ataki bólu podobne do porażenia prądem.
- Zimno kończyn, skóry, blednięcie.
- W ciężkich przypadkach występują zaburzenia seksualne, problemy z oddawaniem moczu.
Bez szybkiego leczenia osteochondroza lędźwiowa może prowadzić do paraliżu i niepełnosprawności.
Zaostrzenie choroby
We względnych okresach remisji dochodzi do zaostrzeń. Charakteryzują się strzelaniem, ostrym bólem, który otacza i przemieszcza się w dół nerwu kulszowego. W wyniku rozwoju choroby drętwienie dociera do palców stóp. Takie ataki zakłócają funkcjonowanie narządów i układów miednicy małej. Rezultatem są zaburzenia erekcji, zaparcia i nietrzymanie moczu.
Cechy manifestacji osteochondrozy lędźwiowej u kobiet
Bolesność w okolicy miednicy z osteochondrozą lędźwiową niekorzystnie wpływa na układ rozrodczy kobiecego ciała.Wraz z postępem choroby następuje przerwanie cyklu miesiączkowego i można zaobserwować jego zależność od napadów osteochondrozy.Podczas ciąży osteochondroza może powodować przedwczesny poród lub poronienie.
Leczenie osteochondrozy: główne kierunki
Osteochondroza odcinka lędźwiowego kręgosłupa wymaga różnych terapii. Tylko dzięki zintegrowanemu podejściu można uzyskać pozytywny wynik. Stosowanie leków tylko złagodzi zespół bólowy, nie wpłynie na przyczynę choroby. Aby pozbyć się choroby, należy zastosować akupunkturę, hirudoterapię, masaż leczniczy, działanie podciśnieniowe, a także zmienić dotychczasowy tryb życia. Plan leczenia powinien zostać przepisany przez specjalistów, biorąc pod uwagę stadium osteochondrozy, indywidualną tolerancję na lek i obecność przewlekłych patologii.
Schematy leczenia w ostrej fazie i podczas remisji znacznie się różnią. W przypadku zaostrzenia należy najpierw złagodzić stres z kręgosłupa. W tym celu pacjent musi się położyć. Lepiej jest używać materaca ortopedycznego z poduszkami na szyję i dolną część pleców. Konieczne jest przyjmowanie środków zwiotczających mięśnie, aby pomóc się zrelaksować i złagodzić skurcze. Aby zmniejszyć konsekwencje szczypania zakończeń nerwowych, stosuje się zastrzyki z lidokainy, nowokainy.
Okres remisji zakłada następujący schemat leczenia:
- przyjmowanie kompleksów witaminy B w celu normalizacji przewodzenia impulsów nerwowych;
- przywrócenie krążenia krwi w tkankach dzięki lekom rozszerzającym naczynia krwionośne;
- przechodzi fizjoterapię w celu zmniejszenia liczby zaostrzeń. Zalecane są specjalne kąpiele, różne rodzaje masażu, magnetoterapia, akupunktura;
- ćwiczenia fizjoterapeutyczne, które pozwalają na uformowanie gorsetu mięśni, przywrócenie ruchomości w okolicy lędźwiowej oraz zmniejszenie obciążenia kręgów. Ćwiczenia dobierane są przez trenera indywidualnie, biorąc pod uwagę cechy sylwetki.
Leki stosowane w leczeniu osteochondrozy lędźwiowej
Leki są podzielone na formy i metody ekspozycji:
- kremy znieczulające, żele do użytku zewnętrznego;
- przeciwskurczowe (wpływają na nerwy prowadzące do włókien mięśniowych, działają rozluźniająco, pomagają zmniejszyć skurcz, poprawiają przepływ krwi);
- hormonalne leki przeciwzapalne. Są używane przy silnym, wyczerpującym bólu. Hormony hamują stan zapalny, łagodzą ból, ale osłabiają odporność, wypłukują wapń z kości i zmniejszają syntezę ich hormonów.
- chondroprotectors do odbudowy chrząstki. Spowalniają niszczenie chrząstki, aktywują syntezę płynu śródstawowego, łagodzą stany zapalne, stymulują tworzenie nowych komórek chrząstki;
- niesteroidowe leki przeciwzapalne. Leki zmniejszają ból, łagodzą stany zapalne. Musisz je brać przez długi czas. Eliminują tylko objawy, nie wpływają na przyczynę patologii. Negatywnie wpływa na błonę śluzową przewodu pokarmowego, powodując zapalenie żołądka i wrzody.
- Witaminy z grupy B
Ponadto w przypadku osteochondrozy przepisuje się środki uspokajające, aby uporządkować układ nerwowy.
Ćwiczenia na osteochondrozę lędźwi
Fizjoterapia powinna być wykonywana regularnie, tylko pod tym warunkiem zostanie osiągnięty efekt ćwiczeń.Aktywność fizyczna powinna stać się normą dla osób z osteochondrozą kręgosłupa. Nie tylko zestaw specjalnych ćwiczeń, ale także chodzenie pozytywnie wpływa na kręgosłup.
Istnieją pewne ograniczenia, których należy przestrzegać, aby zmniejszyć ryzyko urazów dolnej części pleców podczas gimnastyki. Na przykład nie należy wykonywać ćwiczeń oporowych. Doprowadzi to do dodatkowego obciążenia kręgów, które są w stanie zniszczonym. Nie zaleca się również skręcania w okolicy lędźwiowej. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku pacjentów z wypukłościami i przepuklinami.
Fizjoterapii nie należy wykonywać, jeśli pacjent oprócz osteochondrozy lędźwiowej ma urazy, guzy różnego pochodzenia i krwiaki. Nie zaleca się uprawiania aktywnego sportu w chorobach kręgosłupa.
Dieta jako lekarstwo
Dobrze zaprojektowane menu pomoże zachować zdrowie i wzmocni siłę organizmu. Dieta powinna zawierać:
- wszelkiego rodzaju kapusta;
- wątroba wołowa;
- zielony groszek;
- ryby morskie; jagody
- ;
- jajka;
- marchewki;
- suszone owoce.
Ogranicz sól, pikle, pikle, przyprawy, napoje alkoholowe, mocną kawę i herbatę.
Możliwość interwencji chirurgicznej
Chirurgia osteochondrozy lędźwiowej jest zalecana tylko wtedy, gdy wystąpią poważne powikłania, na przykład przepuklina międzykręgowa.Najczęstsze usuwanie uszkodzonego dysku.Interwencja chirurgiczna jest uważana za środek radykalny, ucieka się do niej, gdy inne metody nie przyniosą pozytywnego wyniku w ciągu sześciu miesięcy. Współczesna medycyna dysponuje nowoczesnymi metodami leczenia mikrochirurgicznego i endoskopowego, które są mniej traumatyczne.